Audi Coupe (1980-1987)
Audi Coupe pierwszej generacji, potocznie nazywane B2, zostało skonstruowane na bazie Audi 80 (Typ 81) z 1978 roku (również określanego jako B2). Auto zostało po raz pierwszy zaprezentowane pod koniec wakacji w 1980 roku, a do sprzedaży trafiło we wrześniu tegoż samego roku. Zostało ono stworzone jako bardziej sportowy wariant Audi 80, które z kolei dostępne było w nadwoziu 4- lub 2-drzwiowego sedana. Model Coupe wbrew temu co sugeruje jego sylwetka z mocno pochylonym słupkiem C jest autem 2-drzwiowym, klapa bagażnika nie unosi się razem z tylną szybą.
W porównaniu do 80tki auto ma zupełnie inną tylną partię nadwozia, bardziej pochyloną przednią szybę i niżej poprowadzoną linię dachu. Ponadto cechami charakterystycznymi modelu Coupe były cztery oddzielne kwadratowe reflektory zapożyczone z Audi 4000 (wersja Audi 80 na rynek USA), przednie kierunkowskazy w narożnikach zderzaka, spoiler pod przednim zderzakiem, gumowy spoiler na tylnej klapie i kolorowy pasek biegnący wzdłuż górnego przetłoczenia przez cały bok auta. Również wewnątrz auto odróżniało się od limuzyny, było fabrycznie wyposażone w sportowe przednie fotele i profilowaną tylną kanapę, tapicerkę tweedową, obudowę wskaźników z daszkiem antyrefleksyjnym i sportową kierownicę. Model Coupe nosił wewnętrzne, fabryczne oznaczenie modelowe Typ 85, w odróżnieniu od Audi 80, które nosiło oznaczenie Typ 81.
Pierwsza wersja, która weszła do sprzedaży we wrześniu była oznaczona jako Coupe GT 5S i została wyposażona w rzędowy, pięciocylindrowy silnik benzynowy o pojemności 1,9 litra, który rozwijał moc 115KM. Silnik ten napędzał koła przednie poprzez 5-biegową skrzynię 4+E – piąty bieg pełnił rolę nadbiegu ograniczającego zużycie paliwa (stąd oznaczenie E). Oprócz opisanego już po części powyżej wyposażenia, auto posiadało także aluminiowe felgi w rozmiarze 13″, obrotomierz, ekonomizer i 3 dodatkowe wskaźniki na konsoli środkowej. Podstawowe wyposażenie nie było zbyt bogate, ale lista dodatków była, zresztą jak do tej pory w koncernie VAG, dosyć długa. Obejmowała m.in. malowanie dolnej części nadwozia w kontrastowym kolorze, wspomaganie kierownicy, centralny zamek, elektrycznie sterowane szyby i lusterka, tempomat, uchylny szyberdach, podgrzewane fotele czy klimatyzację.
W styczniu 1981 roku do oferty wprowadzono uboższą wersję wyposażenia, noszącą oznaczenie Coupe GL. Auto wyposażono w czterocylindrowy gaźnikowy silnik 1.6 o mocy 75KM znany z modelu 80 i 4-biegową skrzynię biegów. W porównaniu do wersji GT, model ten nie posiadał spoilera pod przednim zderzakiem, aluminiowych felg, na tylnej klapie znajdował się niższy plastikowy spoiler, a w opcji nie było dostępne dwukolorowe malowanie nadwozia, natomiast standardowo wyposażony był w spryskiwacze reflektorów. Wewnątrz auto jeszcze bardziej różniło się od modelu GT, jego wyposażenie odpowiadało praktycznie Audi 80 GL. Zastosowano welurową tapicerkę, zwykłe przednie i tylne siedzenia (ciekawostką były opcjonalne zagłówki dla pasażerów z tyłu), dwuramienną kierownicę, obudowę wskaźników bez daszka antyrefleksyjnego oraz zestaw wskaźników bez obrotomierza i dodatkowych wskaźników na konsoli środkowej. Audi Coupe GL z silnikiem 1.6 nie odniosło zbyt dużego sukcesu handlowego – wyprodukowano jedynie 996 sztuk – i jest obecnie bardzo rzadkie.
Kolejne zmiany w gamie modeli nastąpiły w lipcu 1982 roku. Jednostkę napędową Coupe GL zastąpiono nowym silnikiem 1.8 litra o mocy 90KM. Ponadto do oferty wprowadzono topowy model oznaczony jako Coupe GT 5E, wyposażony w jednostkę o pojemności 2.1 litra i mocy 130KM. Silnik ten posiadał wielopunktowy, mechaniczny wtrysk paliwa K-Jetronic i pozwalał na rozpędzenie auta do 100km/h w czasie 8,7 sekundy i osiągnięcie prędkości maksymalnej 196 km/h. Dzięki temu był to najszybszy po Audi Quattro model z gamy Audi B2 w tamtym okresie. W porównaniu do modelu 5S, mocniejszy model wyposażony był w 14″ aluminiowe felgi, wentylowane tarcze hamulcowe z przodu, utwardzone zawieszenie, sportową skrzynię biegów o krótszych przełożeniach (5-cio biegową), a w wyposażeniu standardowym posiadał spryskiwacze reflektorów i wspomaganie kierownicy.
Ponadto, we wszystkich modelach wprowadzono nowy kształt zagłówków oraz zmieniono detale tablicy rozdzielczej (inna listwa ozdobna przed pasażerem, bardziej estetyczne obudowy opcjonalnych przednich głośników – lewy głośnik z obudowy wskaźników został przeniesiony na lewy narożnik konsoli, oraz inne dysze nadmuchu powietrza na przednią szybę).
Pod koniec 1982 roku auto przeszło delikatny lifting nadwozia polegający na zastosowaniu nowych przednich reflektorów, w których odbłyśniki świateł mijania i drogowych zostały umieszczone pod wspólnym kloszem. Poprawiły one w znaczący sposób oświetlenie drogi. We wnętrzu, w modelach GT z opcjonalną skórzaną tapicerką zastosowano ramkowe zagłówki na przednich fotelach.
Wraz z rokiem modelowym 1984 (wrzesień 1983) do oferty wprowadzono nowy silnik pięciocylindrowy o pojemności 2.0, mocy 115KM, wyposażony w mechaniczny, wielopunktowy wtrysk paliwa K-Jetronic. Jednostka ta zastąpiła silnik 1.9, a auta w nią wyposażone nosiły teraz oznaczenie Coupe GT 5E (podobnie jak w przypadku silnika 2.1). W tym samym roku pojawiła się także specjalna wersja wyposażenia – Gold Edition, która charakteryzowała się złotym, metalizowanym kolorem nadwozia, felgami aluminiowymi w kolorze nadwozia, jasnobrązową skórzaną tapicerką, barwionymi, brązowymi szybami oraz uchylnym szyberdachem.
Rok modelowy 1985, czyli wrzesień 1984 przyniósł z kolei gruntowny facelifting, który unowocześnił wygląd auta i poprawił jego aerodynamikę i ogólną jakość wykonania. Na zewnątrz zastosowano szerokie zderzaki ze zintegrowanymi kierunkowskazami i reflektorami przeciwmgielnymi, szerokie listwy odbojowe na drzwiach, ozdobne listwy ze stali nierdzewnej na zderzakach, bardziej aerodynamiczną atrapę chłodnicy i przednie reflektory, plastikowe nakładki ozdobne na progi oraz przyciemnione tylne światła, i zależnie od wersji wyższy spoiler na tylnej klapie znany do tej pory z modelu Quattro. W środku całkowicie przeprojektowano deskę rozdzielczą i zestaw wskaźników, poprawiono jakość materiałów i wykończenia, wprowadzono nowe wzory tapicerki i opcje wyposażenia. Zaprzestano także stosowania oznaczenia 5E w nazwie modelu. Początkowo w ofercie dostępne były dwa modele: Coupe z silnikiem 1.8 (90KM) oraz Coupe GT z silnikami 2.0i (115KM) i 2.2i (136KM). W opcjach wyposażenia, oprócz znanych wcześniej dodatków, pojawiły się: ABS, komputer pokładowy i elektroniczne wskaźniki (znane z modelu Quattro). Model oznaczony jako Coupe był następcą Coupe GL, posiadał uboższe wyposażenie, tablicę rozdzielczą (mniejsza półka, inna obudowa wskaźników, twardszy plastik), fotele i tapicerkę z modelu Audi 80 oraz niski, plastikowy spoiler na tylnej klapie.
Najciekawszy model w gamie pojawił się w grudniu 1984 roku. Był on efektem nowej polityki firmy Audi, która zakładała stosowanie napędu na cztery koła we wszystkich oferowanych autach. Coupe quattro stanowiło namiastkę legendarnego Audi Quattro, wyposażone było w taki sam stały napęd na 4 koła z możliwością blokady środkowego i tylnego mechanizmu różnicowego za pomocą pokrętła umieszczonego na konsoli środkowej. Pod maską pracował jednak wolnossący silnik znany z modeli GT – 2.2i (136KM), a auto nie posiadało charakterystycznych dla Quattro poszerzeń. Z zewnątrz wyglądało jak standardowe Coupe GT, a jedynymi wyróżnikami były emblematy „quattro” na tylnej klapie i atrapie chłodnicy (na niektórych rynkach również na tylnych bocznych szybach), podwójna końcówka układu wydechowego i ścieżki grzewcze tylnej szyby ułożone w napis „quattro”. Wnętrze również nie odbiegało istotnie od tego znanego z Coupe GT – przed pasażerem, zamiast emblematu „Coupe GT” umieszczono napis „quattro”, a miejsce trzech dodatkowych analogowych zegarów na konsoli środkowej zajął przełącznik do sterowania blokadami wraz z kontrolkami sygnalizującymi ich załączenie oraz diodowy wskaźnik temperatury oleju i woltomierz.
W styczniu 1985 roku ofertę rozszerzono o nowe wersje silnikowe. Wraz z pojawiającą się modą na ekologię i związanym z tym wprowadzaniem ograniczeń w emisji spalin, coraz częściej stosowano wówczas katalizatory, w związku z tym Audi nie mogło pozostać w tyle i do oferty dołączył model Coupe GT z silnikiem 2.2i znanym z rynku północnoamerykańskiego o mocy obniżonej do 115KM, który wyposażony był właśnie w katalizator spalin i wtrysk wielopunktowy KE-Jetronic. Natomiast do modelu Coupe trafił wówczas silnik 1.8 o mocy 90KM, również wyposażony we wtrysk paliwa i katalizator.
W roku modelowym 1986 w ofercie pojawiły się kolejne „ekologiczne” wersje wyposażone w katalizatory – w sierpniu 1985 Coupe quattro z silnikiem 2.2 o mocy 121KM, a w lutym 1986 Coupe z gaźnikowym silnikiem 1.8 o mocy 87KM oraz Coupe GT 2.0 113KM. W tym roku dostępna była także specjalna wersja modelu Coupe quattro – Michelle Mouton, auto posiadało w standardzie podgrzewane fotele, szyberdach, felgi aluminiowe, elektrycznie regulowane i podgrzewane lusterka, barwione zielone szyby, czerwoną skórzaną tapicerkę i było dostępne tylko w kolorze Graphite Metallic.
Na rok przed zakończeniem produkcji, czyli w sierpniu 1986, z oferty wycofano ubożej wyposażone modele oznaczone jako Coupe. Od tej pory, niezależnie od wersji silnikowej, wszystkie przednionapędowe modele nosiły oznaczenie Coupe GT i posiadały też wyposażenie charakterystyczne dla tej wersji. Dokonano także zmian w palecie jednostek napędowych, wycofano pięciocylindrowy silnik 2.0 115KM i zastąpiono go jednostką 1.8 o mocy 112KM (110KM w wersji z katalizatorem) oraz dodano jednostkę pięciocylindrową 2.3 (133KM) z katalizatorem (od stycznia ’87 był on także dostępny w modelu Coupe quattro).
Produkcję Audi Coupe GT zakończono w lipcu 1987 roku, a Coupe quattro w grudniu tego samego roku. W sumie wyprodukowano 169.017 sztuk różnych wersji Audi Coupe Typ 85, w tym tylko 7.786 Coupe quattro (łącznie 121KM i 136KM). Najpopularniejszymi modelami były modele z początku produkcji GT 5S (49.296 sztuk) i GT 5E (43.757 sztuk). Wśród modeli po liftingu najwięcej sprzedano Coupe GT z silnikiem 2.2 – 25.204 sztuki. Z kolei najmniej powodzeniem cieszyły się następujące wersje: Coupe GT 2.0 (113KM) – 110 sztuk, Coupe quattro 2.2 (121KM) – 502 sztuki, Coupe GL 1.6 – 996 sztuk, Coupe GT 2.3 – 1810 sztuk.
Modele na rynek północnoamerykański
Audi Coupe sprzedawane było także w USA i Kanadzie. Warto oddzielnie omówić te modele z uwagi na pewne różnice w wyglądzie, wyposażeniu i silnikach w stosunku do modeli oferowanych na starym kontynencie. Auto pojawiło się na tamtejszym rynku w styczniu 1981 roku. Początkowo dostępna była tylko jedna wersja silnikowa – pięciocylindrowa jednostka 2.1 o mocy 107KM wyposażona we wtrysk paliwa. W odróżnieniu do wersji europejskiej auto nosiło po prostu oznaczenie Audi Coupe. Na zewnątrz model ten wyróżniał się potężnymi zderzakami (konieczne z powodu amerykańskich norm bezpieczeństwa), innym kształtem kierunkowskazów, reflektorów przeciwmgielnych oraz blendy na tylną tablicę rejestracyjną. W odróżnieniu do modeli europejskich wyposażenie standardowe auta było praktycznie kompletne – wszystkie model miały klimatyzację, elektrycznie sterowane szyby, lusterka, wspomaganie kierownicy, centralny zamek. Za dopłatą oferowano jedynie szyberdach, skórzaną tapicerkę, automatyczną skrzynię biegów, lakier metalizowany i wycieraczkę tylnej szyby.
W sierpniu 1982 roku zmieniono nazwę modelu na Audi Coupe GT oraz wprowadzono model oznaczony jako Coupe Injection, który posiadał silnik wzmocniony do 115KM. Ponadto, zmodernizowano odrobinę wygląd auta, na tylnej klapie znalazł się wysoki tylny spoiler z modelu Quattro, wokół szyb bocznych zastosowano czarne matowe wykończenie słupków, auto stało teraz na 14″ wieloramiennych felgach Ronal, oraz zmniejszono ilość chromów. Poza bezpiecznymi zderzakami, auto posiadało także dodatkowe wzmocnienia w bagażniku chroniące przed skutkami najechania w tył, oraz wzmocnienia w przednich drzwiach (w ogóle nie dostępne w Europie). W styczniu 1984 do oferty dołączył jeszcze silnik 2.2 o mocy 121KM z katalizatorem, jednocześnie zrezygnowano z jednostki o mocy 107KM.
W sierpniu 1984 roku, równolegle z europejską premierą, do oferty wprowadzono model po faceliftingu. Zewnętrznie auto nie odróżniało się już tak bardzo od znanej na starym kontynencie wersji. Różnice, które od razu rzucają się w oczy, to odrobinę większe zderzaki, przednie reflektory wraz z kierunkowskazami (takie jak w modelu Audi 80, a nie zespolone jak w europejskiej wersji) oraz dwukolorowe tylne światła. W przednim zderzaku zamiast reflektorów przeciwmgielnych i kierunkowskazów zastosowano estetyczne zaślepki. Auto było oznaczone jako Coupe GT Injection, a pod maską znajdował się wyłącznie silnik 2.2 o mocy 121KM. Również w tym wypadku wyposażenie auta było kompletne, we wnętrzu natomiast, zamiast znanej z europejskich modeli tapicerki tweedowej, zastosowano tapicerkę welurową o wzorze podobnym do tego z modeli C3 i B3.
W roku 1986 na 100 rocznicę powstania pierwszego samochodu, do sprzedaży wprowadzono model jubileuszowy Commemorative Design, którego charakterystyczną cechą była czerwona skórzana tapicerka. Auto mogło być zamówione tylko w 2 kolorach nadwozia – białym i grafitowym. Powstało 750 aut w tej wersji.
W lutym 1987 roku silnik 2.2 zastąpiono jednostką 2.3 o mocy 133KM, a auto było dostępne wyłącznie w specjalnej wersji wyposażenia oznaczonej jako Special Build. Charakteryzowała się ona lakierowanymi w kolorze nadwozia obudowami lusterek i tylnym spoilerem, a przy zamówieniu białego koloru nadwozia także felgami aluminiowymi w tym samym kolorze. Auto było dostępne w 3 kolorach nadwozia: czerwonym, białym i czarnym. We wnętrzu zastosowano cyfrowy zestaw wskaźników podświetlony na kolor czerwony jak w późniejszych Quattro 20V. Powstało 1600 aut w tej wersji i były one produkowane do do lipca 1987 roku.